جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در دو دهه اخیر، توجه به دو موضوع متقاطع احیا شده است: نظریه سیاسی و اهمیت بنیانگذار آمریکایی «فراموش شده» و وزیر اصلاح‌شده، جان ویترسپون، و الهیات طبیعی و قانون طبیعی در سنت الهیات اصلاح‌شده. ویترسپون، به عنوان رئیس جمهور پرینستون، در مورد الهیات طبیعی و قوانین طبیعی حرف های زیادی برای گفتن داشت، و بسیاری از محققان تلاش کرده اند تا رابطه او با اندیشه روشنگری و ارتدکس مسیحی را درک کنند، با این حال هیچ تلاشی از سوی محققان برای ارائه تحقیقات اخیر در الهیات اصلاح شده صورت نگرفته است. درک ما از افکار او را تحمل کنیم. دیدگاه غالب در ادبیات این است که دیدگاه ویترسپون و استفاده از الهیات طبیعی، قانون طبیعی، عقل و فلسفه حاکی از سازش یا ناسازگاری با ارتدوکس اصلاح‌شده الاهیاتی اوست – حرکتی به سمت نوعی «ارتدوکس روشن‌شده» یا «عقل‌گرایی مسیحی». پس از بررسی منابع اولیه و ثانویه، من ادعا می کنم که ادبیات نیاز به تصحیح قابل توجهی دارد. من در اینجا با نشان دادن اینکه اندیشه ویترسپون در مورد این موضوعات - که به طور کلی به رابطه عقل و وحی مربوط می شود - با ارتدکس اصلاح شده همخوانی دارد، هم یک اصلاحیه ارائه می کنم و هم به ادبیات کمک می کنم. من همچنین استدلال می‌کنم که ارتدوکس اصلاح‌شده، هنگامی که به درستی درک شود، به ویترسپون و سایر بنیان‌گذاران ارتدوکس اجازه می‌دهد تا بدون نقض اصول الهیات خود، در رویدادهای مختلف تأسیس و اسناد دوره بنیان‌گذاری شرکت کنند و آن‌ها را تأیید کنند.

ترجمه ماشینی : در حین بررسی تاریخچه مضامین الهیات رهایی بخش که در آثار موسیقیدان سیاهپوست ظاهر می شود (در کتاب مقدس و بلوز کلاس دکتر دانیل اسمیت-کریستوفر)، متوجه شدم که هنرمندان معاصر بیشتری وجود دارند که آثارشان نیز به این مضامین می پردازد، مانند لورین هیل. تز من با کمک دانشمندان سیاهپوست و زنانه استدلال می کند که نامگذاری واقعیت از طریق نوحه های موسیقایی یک عمل شفابخش است. علاوه بر این، نوحه نویسی اقدامی است برای پیشبرد جوامع و ارائه شفا به آنها، زیرا عمل تصدیق و زاری از رنج یک جامعه به حاشیه رانده شده به خودی خود رهایی بخش است. بنابراین، این عمل سوگواری به عنوان یک عمل حقیقت گویی عمل می کند که از انکار درد ناشی از سیستم های ظلم مانند نژادپرستی و تبعیض جنسی امتناع می ورزد. آلبوم لورین هیل The Miseducation of Lauryn Hill سپس الهیات نوحه را بیان می کند که در آن خود نوحه یک هدف شفابخش برای کسانی است که گوش می دهند.

ترجمه ماشینی : تسلط مسیح سفید در آمریکای لاتین برای حمایت "الهیاتی" از سلسله مراتب اجتماعی، نژادی و استعماری اسپانیایی ها در اکوادور استفاده شده است. لفاظی‌هایی که برای توجیه فرآیند بلانکوآمینتو به کار می‌روند همچنان نقش عظیمی در تحرک اجتماعی اکوادور ایفا می‌کنند و همچنین تعیین می‌کنند که چگونه قومیت‌های مختلف در اکوادور تحت حکومت و رفتار قرار می‌گیرند. جمعیت بومی و آفریقایی اکوادور نسبت به همتایان مستیزو و سفید خود در معرض میزان قابل توجهی خشونت، فقر و بیماری قرار دارند. در برابر جزر و مد این تحریف الهیاتی، من استدلال خواهم کرد که مسیح سیاه داول تصویر غالب یک مسیح سفید را همراه با سلسله مراتب ظالمانه ضمنی اش زیر و رو می کند، در عوض راه را برای چشم اندازی از آزادی برای کاتولیک های اکوادور هموار می کند.

ترجمه ماشینی : الهیات کفاره نجات برای قربانیان رنج‌دیده مشکل‌ساز است، که خواستار تغییر در نحوه تصور ما از خدا و نگرش امروز به نجات است. تصویر تحریف شده از خدا و نجات خدا، کسانی را که در مضیقه هستند از یافتن تسلی، شفا و اختیار از طریق ایمان خود محروم می کند. من هرمنوتیک انتقادی فمینیستی رهایی را به کار می‌برم که نشان می‌دهد به کارگیری CDH می‌تواند خشونت و سایر اشکال شر را علیه حاشیه‌نشینان، زنان و جهان طبیعی در خود جای دهد. باید استعاره هایی برای خدا یافت که بتواند به کسانی که رنج می برند، رزق و روزی معنوی ارائه دهد و ایده ای جایگزین از نجات خدا را دوباره تصور کند. درک رهایی خدا به‌عنوان همراهی، با میانجی‌گری جامعه‌ای عاشق، یکی از رویکردهای شبانی برای پاسخ به رنج‌ها در دنیای امروز ما است.

ترجمه ماشینی : بر اساس یک دیدگاه رایج فلسفی در مورد دلایل عملی، دلایل هنجاری برای عمل مستقل از خواسته های عامل است. آرزوها هرگز به خودی خود دلیل آور نیستند. در عوض، آنها به دلایلی که از داشتن آنها حمایت می کند، شفاف هستند. با این دیدگاه، تصویری از تدبر عملی می‌آید که از نظر عینی و جدایی مانند علم است. اما من پیشنهاد می‌کنم که مواقعی وجود دارد که یک مشاور عملی نباید اینقدر بی‌تفاوت باشد. فرض کنید یک عامل مجبور است بین دو مسیری که می تواند زندگی خود را هدایت کند یکی را انتخاب کند و دلایل مستقل از میل برای او کافی نیست تا یکی را بر دیگری انتخاب کند. من استدلال می‌کنم که این نوع بن‌بست مشورتی، سؤال پیش روی عامل را از «چه باید بکند» به «چه کسی می‌خواهد باشد» تبدیل می‌کند، زیرا این موقعیت، مفهوم خود را به عنوان نویسنده زندگی‌اش درگیر می‌کند. اگر او به یکی از گزینه‌های خود تمایل پیدا کند، با این حس که نشان‌دهنده آن کسی است که می‌خواهد باشد، ممکن است از اختیار خود استفاده کند تا مسیر خود را به عنوان کسی که مسئول رهبری فعال زندگی‌اش است انتخاب کند. در انتخاب از این طریق، تمایلی که فاعل بر اساس آن عمل می کند، دلیلی شده است که به دو معنا «خودساز» است: الف) توسط یک خود موجود، از عناصری که آن خود را تشکیل می دهند، ایجاد می شود. با این حال (ب) همچنین به خلق و بازسازی خود کمک می‌کند، زیرا به عامل دلیل می‌دهد تا آن عناصر را به شیوه‌ای خاص تغییر شکل دهد، بنابراین زندگی‌اش را تغییر می‌دهد. من هنجاری بودن دلایل خودسازی را در احترام به خود قرار می دهم. اولاً، برخلاف خواسته‌های صرف، دلایل خودآفرینی هنجاری هستند زیرا از مراقبت‌هایی سرچشمه می‌گیرند که به شخص هویت منحصربه‌فرد او را می‌دهند. همانطور که من استدلال می کنم، این نیاز به احترام دارد. ثانیاً، عامل ممکن است بر اساس تمایل خود انتخاب کند، حتی اگر از هر دلیل مستقل از میل برای انتخاب پیشی بگیرد، زیرا در انجام این کار او به عنوان نویسنده هویت خود عمل می کند - نقشی که همچنین مستلزم احترام است.

ترجمه ماشینی : این اثر بررسی روش فلسفی و برهان عقلی در فلسفه اخلاق است. با استفاده از برخی ابزارها و تکنیک‌هایی که گوردون بیکر در آثار بعدی ویتگنشتاین شناسایی می‌کند، و استفاده از آنها به عنوان راهی برای دفاع از خود در حوزه‌ای از فلسفه که نه بیکر و نه ویتگنشتاین، به درک انسان کمک می‌کند. نوشت. به طور خاص، بحث در مورد برخی از جنبه های مختلف ادبیات معاصر در خصوص جزئی گرایی اخلاقی دانسی (2004) به عنوان وسیله ای برای نشان دادن اینکه چگونه مفهوم درمانی بیکر از فلسفه، امکانات جایگزینی را برای چگونگی انجام فلسفه ارائه می دهد، و آنچه به عنوان استدلال عقلانی در نظر گرفته می شود، استفاده می شود. فلسفه اخلاق. من معتقدم که با در نظر گرفتن برخی از روش‌های نشان‌دهنده‌ای که رویکرد درمانی بیکر به فلسفه می‌تواند انواع سردرگمی‌های موجود در ادبیات موجود در خصوص خاص‌گرایی اخلاقی دانسی (2004) را حل کند، و نه حل کند، می‌توانیم خود را از دیدگاه سنتی/نظری رها کنیم. در مورد اینکه چگونه باید فلسفه انجام دهیم، و درک استدلال عقلانی در فلسفه اخلاق، که لازم نیست به آن متعهد باشیم.

ترجمه ماشینی : نیچه در مقدمه انسان، بسیار انسانی، تأکید می کند که روح های آزاد او «باید یاد بگیرند که حس چشم انداز را در هر قضاوت ارزشی درک کنند - جابجایی، تحریف و غایت شناسی صرفاً ظاهری افق ها و هر چیز دیگری که به دیدگاه گرایی مربوط می شود». این بیانیه تعدادی سؤال مهم را ایجاد می کند: دیدگاه گرایی دقیقاً چیست؟ منظور از قضاوت های ارزشی، یا هر چیز دیگری، دیدگاهی بودن چیست؟ و چرا نیچه فکر می کند که مهم است که ارواح آزاد یاد بگیرند که حس دیدگاه را در قضاوت های ارزشی درک کنند؟ هدف این پایان نامه روشن کردن این موضوعات است. من با بحث در مورد دیدگاه گرایی نیچه شروع می کنم و استدلال می کنم که این تز نئوکانتی است که 1) جهان پدیداری از طریق شناخت ساخته می شود. 2) آنچه ما می توانیم بدانیم محدود به دنیای پدیداری است. و iii) علایق، نیازها و امیال توضیح می‌دهند که ما کدام مفاهیم و اشکال حساسیت را در ایجاد واقعیت پدیداری بکار می‌بریم. سپس استدلال می‌کنم که تبیین‌های نیچه برای منشأ ارزش‌های مختلف - به‌ویژه ارزش‌های اخلاق ارباب و برده - با نشان دادن اینکه مفاهیم ارزیابی نیز از منظری به منظر دیگر متفاوت است و می‌توان به آنها تبیین‌های کارکردی داد، قرابت قابل‌توجهی با دیدگاه‌گرایی او نشان می‌دهد. من پیشنهاد می‌کنم که الزام نیچه مبنی بر اینکه ارواح آزاد از حس چشم‌انداز در قضاوت‌های ارزشی قدردانی می‌کنند را می‌توان توضیح داد، اگر بدانیم که دیدگاه‌گرایی نقش تعیین‌کننده‌ای در ارزیابی مجدد ارزش‌ها توسط نیچه ایفا می‌کند، زیرا نشان می‌دهد که ارزش‌های اخلاقی در خدمت منافع، نیازها و خواسته‌های خاص هستند. ، ادعاهای هنجاری مطلق و جهانی غیر قابل توجیه است. در نهایت، من چند موضوع مهم کلیدی مربوط به دیدگاه گرایی و ارزش گذاری مجدد ارزش ها را مورد بحث قرار می دهم – به ویژه این انتقاد که ارزیابی مجدد ارزش ها توسط نیچه با ارزیابی مجدد دیدگاه ارزشی خود و اینکه آیا دیدگاه گرایی منجر به نسبی گرایی می شود، اقتدار او را تضعیف می کند. من استدلال می‌کنم که پروژه تجدید ارزیابی نیچه به خطر نمی‌افتد، زیرا ارزش‌گذاری مجدد همه ارزش‌ها تنها در نتیجه ارزش‌گذاری مجدد اخلاق رخ می‌دهد. در پرداختن به نسبی گرایی، من استدلال می کنم که نیچه یک شکاک اخلاقی است، نه یک نسبی گرا، اما به نظر می رسد که نسبی گرایی نتیجه اجتناب ناپذیر معرفت شناسی او باشد.

ترجمه ماشینی : من استدلال می کنم که نقد یک استعاره کانتی معرفت شناختی مهم برای خودآگاهی متعالی است. این ادعا پیچیده است و شامل دو گزاره پیشین است: (1) نظریه کانتی در مورد استعاره وجود دارد. (2) نقد چنین استعاره ای است. در فصل 1، من استدلال می‌کنم که نظریه‌پردازی در مورد استعاره بسیار متنوع است و نمی‌تواند چیزی جز پذیرش دلبخواه یک نظریه واحد را که می‌تواند در نقد به کار برد، اجازه دهد. اگر من چنین حرکتی انجام می‌دادم، می‌توانستم کانت را نادرست معرفی کنم. بنابراین، در فصل 2، من مستقیماً به نقد سوم کانت، به ویژه §49، روی می‌آورم و استدلال می‌کنم که نظریه ایده‌های زیبایی‌شناختی کانت، نظریه‌ای قابل قبول از استعاره است - معقول‌تر از نظریه او درباره ایده‌های نمادین به نمایش گذاشته شده، که به نظر من قیاس هستند. . دو ویژگی اصلی استعاره کانتی این است که به فرد اجازه می‌دهد تا دیدگاه‌های گوناگونی را اتخاذ کند که از آن‌ها می‌توان به ایده‌های عقلانی تأمل کرد یا فکر کرد، و آن چیزی که در ظرفیت پذیرش دیدگاه‌هایی برای این منظور گنجانده شده است، توانایی تفکر از هر دو جنبه خاص و جهانی است. دیدگاه ها – به عنوان مثال، ادعاهای ذهنی که اعتبار جهانی دارند. فصل سوم شامل این استدلال است که نقد یک استعاره کانتی است. این استدلال متکی بر موفقیت استدلال اصلی در فصل 2، همراه با تحلیل‌های ریشه‌شناختی و تاریخی-اجتماعی نقد به عنوان اتخاذ موضع است. این استدلال منجر به این ادعا می شود که نقد استعاره ای از خودآگاهی متعالی است. از آنجایی که نقد به مثابه استعاره کانتی نشان دهنده ظرفیت پذیرش دیدگاه های گوناگون برای تعمق در ماهیت و دامنه معرفت است، بلکه برای تلاش برای فشردن مرزهای معرفتی گذشته، باید ویژگی ذهنی را پیدا کنیم که منشأ آن است. آن ظرفیت در مورد تفسیر خودآگاهی متعالی به عنوان تنها ویژگی ذهن، نتیجه می‌گیرم که منبع نقد به عنوان یک استعاره کانتی است. از اینجا نتیجه می گیرد که نقد به عنوان یک استعاره کانتی دارای اهمیت معرفت شناختی است. به این دلیل که خودآگاهی متعالی باید در همه قضاوت ها پیش فرض باشد.

ترجمه ماشینی : از زمان روشنگری، این یک سؤال واقعی شده است که آیا اعتقاد به خدای سنت توحیدی اخلاقی از نظر فکری قابل دفاع است یا از نظر اخلاقی ضروری است. اغلب گفته می‌شود که پیشرفت‌های اخیر در تفکر علمی و عقلانی، بسیاری از سنت‌های توحیدی را به شکلی شرم‌آور، خارق‌العاده و اگر نگوییم کاملاً نادرست و نامنسجم، به سختی قابل باور است. در این پایان نامه، به اعتقاد مسیحی، چندین دفاع از عقلانیت در دنیای مدرن بررسی می‌شود که با ایمان گرایی آغاز می‌شود که در واقع معتقد است مسیحیت عقلانی نیست و از این رو نمی‌توان آن را به غیرعقلانی بودن محکوم کرد. در نوشته های متفکران ارتدوکس و نو ارتدوکس، ایرادات فلسفی و کلامی بر استفاده از عقل در تعیین جایگاه واقعی و محتوای مناسب الهیات وجود دارد. من استدلال می کنم که ادعاهای دین مسیحی نمی تواند از بررسی عقلانی فرار کند و الهیات مسیحی یک رشته مستقل نیست. یکی از دغدغه های مهم اندیشه مسیحی قرن بیستم، تلاش برای شناسایی جوهر ایمان از طریق جداسازی عناصر مرکزی یا اساسی از عناصر خارجی یا پیرامونی بوده است. چندین موضع فلسفی مدرن در مورد وضعیت باور دینی مسیحی این ادعا را در بر می گیرد که آنچه برای ایمان مسیحی ضروری است، علی رغم نقد سکولار، دست نخورده باقی می ماند. من سه موقعیت از این قبیل را در این پایان نامه بررسی می کنم. از این تعداد، دو مورد از آنها به اختصار بررسی می شود. هر دو به دلایل مختلف به این دلیل که به طرق مختلف، هر دو در حفظ خصلت گزاره ای باور دینی شکست خورده اند، برچسب «تقلیل گرای» داده شده اند. من چیزهای جدیدی برای گفتن در مورد آنها ندارم و بحث من در مورد آنها، در نتیجه، ظاهری است. با این حال، در حین بررسی آنها، استدلال می‌کنم که سنت خداباوری مسیحی برای سکولاریزاسیون مسیحیت تقلیدهای قابل شناسایی تعیین می‌کند و این که برای الهیات مسیحی اهمیت هنجاری دارد. سومین موضعی است که من به آن برچسب «تجدیدنظر طلبی الهیاتی» می زنم و این موضوع به طور مفصل مورد بررسی قرار می گیرد. این موضعی است که در میان متفکران دینی سکولار شده که تقلیل گرایی الهیاتی را رد می کنند، رایج است. رویزیونیست های الهیاتی استقلال عقل سکولار را تایید می کنند. به گفته ما، در صورت لزوم، در صورت لزوم، در مواجهه با چالش های فلسفی علمی و عقلانی فعلی، ادعاهای دینی باید کاهش یابد. ادعا می کنند که رویزیونیسم الهیات موضعی عمیقاً مشکل ساز است که نمی تواند دفاع کافی از عقلانیت اعتقاد مسیحی در عصر سکولاریزه ما ارائه دهد.